Un espèctacle de pas mancar !
S’es pas encara fach, anat bite veire l’espèctacle d’André Clamenç « ZO… Mai ! ».
Aimariat entendre la lenga de bòstres parents qu’abèt quáuque pauc oblidada ?
La tornarèt trobar tota bièlha e tota jobe, per nos parlar de nòstre monde, per nos embitar a pensar un páuc mai a çò que bibem, a çò de chaca jorn e a çò qu’es politica.
De monde rebenon bieure en campanha, mès es que sabon coma i si bieu, coma es de mòda d’i bieure ? Per podre endurar d’entendre los gals e las cigalas cantar, e las esquillas tintar, mès de que – z – es aquò ? Ente-z-es passat lo trobador Jaufre Rudèl : « Ai pas de chants ensenhadors… » el que boliè per musica tota, pas que lo cant dels aucèls. Mès coma abem perdut los pastres « que totjorn parlon de sonalhas » ?
Mas d’ente no ben nòstre gost per los espòrts a la mòda, « nèci que ròda… » Embe pas gaire de pelhetas e quáuques biaisses per i se téner A. Clamenç nos fai rire de la bida que bibem.
E lo fin pus fin, ben-segur, es per la politica. Aquí porieu lo prene per faire de creacieus literariás. Sabèt pas coma se ditz un « rond-point » dinc la lenga de bòstres grands ? L’òublidarèt pas après abèdre bist e escotat aquel espèctacle. Es ben brai aquò. La linha drecha es pas pus lo camin lo pus cort per anar d’un ponch a un ante.
Que seguem citoiens o menaires de boituras, los qu’organison nòstra societat e nòstras rotas, nos fáun birolejar per nos parar de n’altres, que dison, e puslèu, per si parar, eles, de nantes. Mès, graças a A. Clamenç sem un páuc mens « colhons », i besem mièlhs dinc lus jòc. E pièi, aquelas enganas son pas totas nòbas, mès lo biais de ni parlar de l’artista de la serada, el, es estat pro nòu e agradiu perque ni demandassiám mai. Anem : « Zo… Mai ! Sem pas sadols… Zo encara ! … Zo tornamai ! »
Nogardel, lo 30 de settembre de 2019
Eveline BRUC